Dit interview is opgenomen voor het coronavirus
Van de breiclub tot aan de vrouwenvereniging en tuinieren. Van de benzinepomp wassen van haar kleinzoon tot aan dweilen met gestrekte benen. Zo vitaal en actief mevrouw Dijk-Wunnink nog op haar 93e is, dát zie ik maar weinig. In Lemele tref ik een mevrouw aan die mooi in het leven staat, elke dag nog geniet van de schepping en beseft dat júist de kleinste dingen groot geluk geeft.
Hoe een briljant idee het leven redt… Wie denkt dat “omdenken” pas de laatste jaren is uitgevonden, heeft het mis. Want als iemand “van probleem een kans maakte”, dan was dat wel familie Wunnink. En dát al in de jaren ’40.
Mevrouw Dijk-Wunnink is dan 16 jaar, werkt in hotel de Lemelerberg en krijgt helaas de ziekte roodvonk. Zeer besmettelijk, waardoor ze niet in het hotel kan blijven, maar thuis in Dalmsholte moet uitzieken. Naast deze ernstige ziekte, kende het gezin nog veel meer spanning. Want in dezelfde periode krijgen ze ook te horen dat broer Hendrik binnenkort wordt opgehaald en uitgezonden wordt naar Duitsland. Kortom, een vreselijke spannende tijd, want ze wilden Hendrik natuurlijk niet missen, laat staan dat hij nooit meer terugkomt… Met dit er ook nog eens bij, vraagt het gezin Wunnink zich wanhopig af wat te doen. En opeens krijgen ze een idee, en wat voor één. Een briljant idee! “Wat nou alsof we doen… dat broer Hendrik de roodvonk heeft?“ En geluk bij een ongeluk. Vanwege de ziekte bij zijn zusje, krijgen ze op dringend doktersadvies opeens een groot plakkaat op de voordeur met de tekst: Let op: hier heerst Roodvonk – dus zéér besmettelijk! Niemand durfde meer binnen te komen, zo ook de Duitsers niet. En broer Hendrik is in ieder geval behoed van een vreselijke tijd in Duitsland waarvan de afloop onbekend zou zijn…
Familie uit de kerk, bandleden aan het ontbijt
Als iemand gastvrij is, dan is dat wel mevrouw Dijk uit Lemele. Met het Pieterpad direct langs haar huis, komen en kwamen er in het verleden veel wandelaars voorbij. Op zoek naar een logeeradres of zin in koffie, bij mevrouw Dijk konden ze altijd terecht. Niet alleen rustige wandelaars, maar zelfs drukke jongens waren zeer welkom bij haar. Vroeger vroegen de bands vaak aan zaal Dijk in welk hotel ze het beste konden overnachten. Het liefst dichtbij, lang mogen uitslapen en waar ze de hele dag kunnen blijven. Zodat ze pas laat in de middag kunnen wegrijden richting het volgende optreden bij een andere discotheek. Tja, zo’n hotel bestond niet… Maar zaal Dijk kende wel een fijne familielid, namelijk mevrouw Dijk. Zeer gastvrij, slechts 50 meter van zaal Dijk af en waar je altijd goed verzorgd werd. Zo kreeg mevrouw Dijk jarenlang veel verschillende bands over de vloer. Op zondagochtend, na terugkomst uit de kerk, was het altijd een gezellige bedoeling. Familie Dijk aan de koffie en de bandleden aan het ontbijt. En met name de kleindochters, die vonden dit laatste reuze interessant.
Wat betekent geluk voor u?
“Het allemaal goed hebben met elkaar, dát is voor mij geluk. Spijtig genoeg wel zonder mijn zoon Bennie, die er sinds een half jaar niet meer bij. Een groot verdriet, maar gelukkig hebben we het als familie nog heel fijn samen. Elke zondagmorgen zit mijn hele huis bomvol, met soms zelfs wel achttien man. En met zeven kleinkinderen, twaalf achterkleinkinderen en aanhang erbij, kwekken ze gezellig door elkaar heen. Op oudejaarsavond eten we met de hele familie samen en begin januari altijd een nieuwjaarsborrel. Gezellig met elkaar zijn en het samen goed hebben, dat zorgt bij mij voor groot geluk!“
Hoe kijkt u tot nu toe terug op uw leven?
“Heel goed. Het leven was en is, nog hartstikke mooi. Dat alles in de natuur gewoon doorgaat, daar kan ik echt van genieten. In de winter sterft alles af en in het voorjaar komt alles vanzelf weer op. Die creatie is zo mooi, elke dag geniet ik van de schepping. Vroeger was ik misschien minder met de natuur bezig, maar nu ik ouder ben besef en zie ik die mooie dingen steeds meer. Zie ik nu vogeltjes of eekhoorntjes in de zomer, dan kan ik daar echt intens van genieten. Kijk maar eens naar de natuur en hoe mooi en dankbaar je dáár alleen al voor kan zijn. Ik zeg altijd: we hebben niets van onszelf, we krijgen alles en mogen het beheren. Hoe prachtig is dat! Ik heb geen dingen meer nodig om me gelukkig te voelen, ik ben gezond en kan alles nog doen. Voor mij is dat geen vanzelfsprekendheid, maar een gave. Ik voel werkelijk een grote dankbaarheid voor wat ik allemaal nog kan.”
Wat kunt u als allerlaatste meegeven aan ouders en kinderen als het gaat om geluk?
“Een dure auto of vakantie is echt niet nodig voor ware geluk. Geniet juist van de kleine dingen, want dat is al genoeg om je gelukkig te voelen. En ook dat je goed met elkaar kunt, dát is het voornaamste. Willen kinderen fijn terugkijken op een gelukkig gezinsleven, dan is er geloof ik maar een ding nodig. Liefde… Ja, voorál liefde,” sluit mevrouw Dijk tevreden af.
—————————————
Marloe van de Worp is eigenaar van Centrum voor Geluk. Daar kunnen ouders en kinderen terecht voor individuele coaching en workshops om zich gelukkiger te voelen. Door persoonlijke groei en hoger bewustzijn zorgen voor meer (gezins)geluk!
In mijn ideale wereld hebben we aan het einde van ons leven geen spijt van wat we allemaal niet hebben gedaan. Maar kunnen we juist terugkijken op een mooi en vervuld leven!
Centrum voor Geluk Marloe van de Worp
(Loetje aan de Lageweg)
Centrumvoorgeluk.com
info@centrumvoorgeluk.com
06 – 30 21 38 58