Binnen onze gemeente verblijven asielzoekers en statushouders uit allerlei landen. Ook vangen we vluchtelingen uit Oekraïne op. Dit kunnen we niet zonder de hulp van onze inwoners. Zo ook van Teun Schuurkamp, die vluchtelingen uit Oekraïne op Sallandshoeve begeleid. Teun vertelt: “Toen de oorlog in Oekraïne begon, wist ik dat ik de vluchtelingen wilde gaan helpen. Toen de eerste gezinnen op Sallandshoeve aankwamen, werd het een echte dagtaak om ze bij te staan en wegwijs te maken in onze gemeente.”

Toen de oorlog in Oekraïne begon, vroegen Teun en zijn vrouw Jenny samen met een bevriend echtpaar zich direct af: wat kunnen we doen? Teun vertelt: “Ik heb toen contact gelegd met de gemeente en laten weten dat als er vluchtelingen in Nieuw-Heeten kwamen, wij wel iets voor hen wilde betekenen. Al gauw werd ik teruggebeld: er kwamen gezinnen naar de Sallandshoeve, die wel hulp en begeleiding konden gebruiken.”

Lokale mensen

Voor zijn werk reisde Teun vroeger de hele wereld over. “Van Finland tot Zuid-Afrika en van Brazilië tot Nieuw-Zeeland, ik heb alle hoeken van de wereld wel gezien. In een vreemd land komen en de taal en cultuur niet kennen; dat gevoel ken ik heel goed. Het is dan fijn als je door de lokale mensen geholpen wordt en wegwijs gemaakt. Daarom wilde ik dit ook graag voor deze mensen doen.”

30 uur per week

Met z’n drieën pakten ze de begeleiding bij Sallandshoeve op: Teun, zijn vrouw en Satu, een dorpsgenoot. “We begonnen eraan, maar we wisten niet waar het zou eindigen. Sommige weken ben ik er wel 30 uur mee bezig geweest. Mee naar de bank of het uitzendbureau, inschrijven bij de gemeente, afspraken maken bij de tandarts of dokter. Vrijwel geen enkele vluchtelingen spreekt Engels, daarom kunnen zij zelf niet telefonisch communiceren. Twee vrouwen waren zwanger toen ze aankwamen bij de Sallandsehoeve. Mijn vrouw heeft ze begeleid naar de verloskundige, het ziekenhuis en later het consultatiebureau. Ook heb ik veel fietsen geregeld, in het begin in ons dorp en later via Salland voor Oekraïne”.

Zelfstandig worden

“We wilden wel zorgen dat de mensen zo snel mogelijk zelfstandig werden. Dus wij maakten bijvoorbeeld de afspraak bij de tandarts, maar daarna gingen ze er zelf naar toe. Ik heb ook echt van alles voor ze proberen uit te zoeken. Wat ben ik daar tegen veel ambtelijke molens aan gelopen zeg. Regels en protocollen. Denk daarbij aan het proberen te krijgen van een bankpas. Bijna geen bank die dat toen wilde doen. Maar ze hadden wel een bankrekening nodig, anders mochten ze weer niet werken.”

Locatiemanager

In eerste instantie werden zes huisjes op de Sallandshoeve ingezet voor de opvang van de Oekraïense gezinnen, inmiddels is dit uitgegroeid tot 19 huisjes. “Dat konden we natuurlijk niet meer alleen als vrijwilligers aan. Er is toen een locatiemanager aangenomen vanuit de gemeente, namelijk Sabine Mijsters die daarvoor ook werkte op het park. Zij regelt nu veel zaken met de gemeente en andere instanties. Wij verrichten in overleg hand en span diensten zoals vervoer. Voor de eerste zes gezinnen blijven wij natuurlijk wel hun buddy.”

Dankbaar werk

“Het is heel dankbaar werk. De mensen waarderen het zo erg wat we voor ze doen. We worden regelmatig uitgenodigd om te komen eten. En dan pakken ze flink uit. Een van hun favoriete gerechten is “borsjtsj”, een goed gevulde rode bieten/tomatensoep. Verder houden ze van barbecueën. Als we langskomen krijgen we altijd thee of koffie aangeboden met wat lekkers.”

Door Redactie

Geef een reactie